Zespół kryzysowy służy przede wszystkim osobie zarządzającej, odpowiedzialnej za to, co dzieje się w szkole. Ma pomóc jej opracować plan działania i pełni funkcję ciała doradczego. Zespół, liczący przeważnie 2-3 osoby, służy jako wsparcie, a zarazem jest miejscem, gdzie można swobodnie wyrzucić z siebie emocje oraz zaplanować podstawowe działania. Z takim zespołem warto przedyskutować różne kwestie wcześniej, przed ogólnym spotkaniem ze wszystkimi współpracownikami.
- Zaplanuj wraz z zespołem, na początku bardzo ogólnie, krótkoterminowe i długoterminowe formy wsparcia dla uczniów i nauczycieli. Na przykład krótkoterminowym działaniem jest zebranie dla rodziców czy organizacja codziennego dostępu do psychologa. Działania długofalowe to na przykład możliwość spotkania z psychologiem raz w miesiącu, biuletyn dla rodziców poświęcony żałobie czy obchody kolejnych rocznic.
- Zidentyfikuj grupy, których śmierć ucznia lub pracownika może najbardziej dotknąć. Przeważnie dotyczy to osób najbliższych zmarłemu: przyjaciół, kolegów z ławki, kolegów z klasy, najbliższych współpracowników zmarłego nauczyciela oraz jego uczniów. Należy uważać też na osoby, które w szczególny sposób mogą identyfikować się ze zmarłym, na przykład poprzez podobieństwo fizyczne, chorobę, sytuację osobistą. Można zastanowić się, czy informacje o śmierci przekazać tym osobom i grupom wcześniej, przed informacją podawaną wszystkim. Może to choć trochę zminimalizować szok i pomóc tym osobom wyładować emocje. Trzeba pamiętać również, by tej grupie proponować wsparcie emocjonalne i psychologiczne w dłuższej perspektywie.