Zauważ dzieci w żałobie (zobacz film)
Choroba i śmierć to sytuacja kryzysowa dla całej rodziny. Również dzieci. Zdarza się, że najmłodsi to „zapomniani żałobnicy”. Choć czasem nie okazują smutku, nie oznacza to, że nie przeżywają trudnych emocji. Jak rozmawiać z dzieckiem i młodzieżą w żałobie? Jak podjąć temat, który i dla nas - dorosłych również jest trudny? Odpowiedzi na te pytania udziela Agnieszka Paczkowska, psycholożka Hospicjum dla Dzieci i Dorosłych im. ks. E. Dutkiewicza, psychoonkolożka, specjalistka psychologii klinicznej, koordynatorka merytoryczna programu Tumbo Pomaga.
Zrozum dzieci w żałobie (zobacz film)
Długofalowe zaprzeczanie uczuciom związanym ze stratą ma niekorzystny wpływ na przeżywanie żałoby. Stoi to w sprzeczności z tym, czego najbardziej potrzebują młodzi ludzie, czyli kontaktu z uważnym dorosłym oraz łatwego dostępu do informacji na temat tego, co się dzieje. Pełne przeżycie żalu i smutku, wyrażenie własnych emocji to etapy procesu żałoby, które są niezbędne, by dziecko mogło odbudowywać swoją przyszłość i poczucie bezpieczeństwa. Prezentuje Agnieszka Paczkowska - psycholożka Hospicjum dla Dzieci i Dorosłych im. ks. E. Dutkiewicza, psychoonkolożka, specjalistka psychologii klinicznej, koordynatorka merytoryczna programu Tumbo Pomaga.
Wesprzyj dzieci w żałobie (zobacz film)
To nie czas leczy rany, lecz to, co w tym czasie robimy. Wspominanie to naturalny sposób na przejście żałoby, ważne jest też ujawnianie uczuć. Jak stworzyć przestrzeń, w której dziecko w bezpieczny sposób przeżyje trudne emocje związane ze stratą bliskiej osoby? Posłuchaj podpowiedzi psycholog Agnieszki Paczkowskiej, która w Hospicjum dla Dzieci i Dorosłych im. ks. E. Dutkiewicza prowadzi konsultacje indywidualne dla dorosłych i dla dzieci.
Zapomniani Żałobnicy (przeczytaj artykuł)
Agnieszka Paczkowska, psycholożka pracująca w Hospicjum im. ks. E. Dutkiewicza SAC w Gdańsku i Fundacji Hospicyjnej opowiada o tym, czy można uchronić dziecko przed bólem i smutkiem, czy można je przygotować na żałobę, jak wspierać i rozmawiać o ciężkiej chorobie i śmierci oraz dlaczego tak ważne jest, by dziecko w pełni przeżyło żałobę. Rozmawia Dagny Kurdwanowska.
Dzieciom trzeba mówić prawdę (przeczytaj artykuł)
Niemal każdy rodzic chce uchronić dziecko przed trudnymi przeżyciami i złymi emocjami - strachem, bólem, rozpaczą. Poinformowanie dziecka o swojej (lub drugiego rodzica) poważnej chorobie, zwłaszcza jeśli rokowania są niepomyślne, jest jednym z najtrudniejszych momentów w całej perspektywie choroby. Wywiadu dla mp.pl udzieliła Agnieszka Paczkowska.
Śmierć samobójcza w szkole (zobacz film)
Śmierć samobójcza w szkole” – opis przypadku – wykład mgr Agaty Kowalskiej, pedagoga szkolnego jednej z trójmiejskich placówek oświatowych, wygłoszony podczas konferencji „Żałoba dzieci i młodzieży” (15.04.2015). Osobiste, poruszające wspomnienie, związane z samobójczą śmiercią kolegi, a jednocześnie nauczyciela ze szkoły, w której pracowała jako pedagog, oraz sposoby poradzenia sobie z tą sytuacją przez szkolną społeczność.
Proces żałoby (zobacz film)
Wykład mgr Agnieszki Paczkowskiej, psychologa z gdańskiego Hospicjum im. ks. E. Dutkiewicza SAC oraz koordynatorki programu „Tumbo Pomaga”, wygłoszony podczas konferencji „Żałoba dzieci i młodzieży” (15.04.2015). Sposoby radzenia sobie z sytuacją kryzysową w szkole, jaką jest śmierć, są różne, w zależności od tego, kto odszedł. Podczas wykładu omówiono zarówno przypadek śmierci pracownika szkoły, ucznia jak i członka jego rodziny, dokładnie akcentując różnice w podejściu do każdej z nich. Zwrócono uwagę na konieczność szybkiej identyfikacji osób silnie utożsamiających się z osobą, która odeszła, i otoczenie ich szczególną opieką.
Proces żałoby (zobacz film)
Wykład dr Marii Rogiewicz, wygłoszony podczas konferencji "Żałoba dzieci i młodzieży" (15.04.2015). Dr Maria Rogiewicz ze Szkoły Głównej Psychologii Społecznej swój wykład poświęciła procesowi żałoby, podkreślając na wstępie, że chociaż jest ona naturalnym elementem każdego życia, jeżeli przydarza się w okresie niepełnoletności, zaburza naturalną kolej rzeczy.
Przewlekła choroba zakończona śmiercią a żałoba nastolatków (zobacz film)
„Z nastolatkami jest najgorzej. Ich stan można przyrównać do zawieszonego w próżni. Nigdy nie będą mogli ani się z tym rodzicem pokłócić, ani pogodzić, ani zapytać o drogę. Pamiętajmy, że nastolatki zwyczajowo wyruszają na wojnę z rodzicami, i to w pełnym rynsztunku...”. Wykład dr Marii Rogiewicz, wygłoszony 21 listopada 2014 r. podczas konferencji „Zapomniani żałobnicy – o żałobie wśród dzieci i młodzieży”, zorganizowanej przez Fundację Hospicyjną w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej
Proces żałoby u dzieci (zobacz film)
„Dużo lepiej mają dzieci, które uprawiają rebelię. Są wściekłe, złe, gryzą, nie uczą się. Mają kłopoty z pamięcią. Mówią, żeby zostawić je w spokoju, wyjść, zamknąć za sobą drzwi...”. Wykład dr Anny Dodziuk, wygłoszony 21 listopada 2014 r. podczas konferencji „Zapomniani żałobnicy – o żałobie wśród dzieci i młodzieży”, zorganizowanej przez Fundację Hospicyjną w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej.
Socjalne i duchowe elementy wsparcia (zobacz film)
„Chodzi o to, żeby w otoczeniu dziecka zmieniło się jak najmniej. Strata i żałoba to już wystarczająco dużo, aby jeszcze dokładać dodatkowych strat. Jeśli więc to możliwe, trzeba poczekać ze zmianą mieszkania, przeprowadzką, zmianą przedszkola i szkoły...”. Wykład dr Małgorzaty Fopka-Kowalczyk, wygłoszony 21 listopada 2014 r. podczas konferencji „Zapomniani żałobnicy – o żałobie wśród dzieci i młodzieży”, zorganizowanej przez Fundację Hospicyjną w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej.
Żałoba w szkole (zobacz film)
"Jest oczywiste, że nauczyciele spotykają się z sytuacją żałoby ucznia. To nieuniknione. Śmierć nie przestrzega planu pracy szkoły i wchodzi do sali lekcyjnej bez pukania...”. Wykład mgr Agnieszki Paczkowskiej, wygłoszony 21 listopada 2014 r. podczas konferencji „Zapomniani żałobnicy – o żałobie wśród dzieci i młodzieży”, zorganizowanej przez Fundację Hospicyjną w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej.
